گزارشAP از حمام عمومی در ایران

خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی تصویری از حمام‌های عمومی در ایران آن را فرم سنتی رسیدن به آرامش و رهایی از استرس و فشارهای روزمره عنوان کرده است.در این گزارش تصویری که ابراهیم نوروزی عکاس ایرانی اسوشیتدپرس تهیه کرده است سه حمام عمومی در تهران، تبریز و یزد به تصویر کشیده شده است.در توضیح عکس‌های این گزارش آمده با وجود آنکه حمام عمومی در ایران به عنوان یکی از مهمترین نمادهای فرهنگ سنتی ایرانی امروزه با استقبال کم شهروندان روبرو است اما فضای کاشی کاری شده و ماساژ درمانی در آن به سادگی قابلیت تبدیل شدن به جاذبه توریستی دارد.مهدی سجادی رییس اتحادیه صاحبان حمام های عمومی تهران در مصاحبه با این خبرگزاری گفته: در حال حاضر تنها سه تا چهار حمام عمومی فعال در تهران وجود دارند.او به دولت پیشنهاد می کند که از حمام های عمومی به عنوان جاذبه جهانگردی برای جهانگردان خارجی استفاده کند. در حال حاضر حمام های عمومی تهران حدودا 50 مشتری به صورت روزانه دارند.آسوشیتدپرس اشاره می کند وضعیت کنونی در حالی است که پیش از آن حمام های عمومی تنها مراکز استحمام و بهداشت عمومی مردم بودند.

 

آخرین ولیعهد قاجار

محمدحسن میرزا فرزند محمدعلی شاه قاجار آخرین ولیعهد سلسله قاجار بود که پس از عزل احمدشاه از سلطنت به دستور رضاشاه از کاخ گلستان اخراج و از طریق بغداد به اروپا رفت.محمدحسن میرزا فرزند محمد علی شاه ششمین پادشاه قاجار بود که به دلیل آنکه احمد شاه فرزند نداشت در شعبان 1327.ق به ولایت عهدی احمد شاه برگزیده شد.محمد‌حسن میرزای نه ساله 40 روز پس از خلع محمدعلی شاه از سلطنت در شرایطی که برادرش احمد‌شاه نیز هنوز به سن قانونی برای سلطنت نرسیده و کشور توسط نایب‌السلطنه اداره می‌شد به ولیعهدی انتخاب شد.پس از رسیدن احمدشاه به سن قانونی و تاجگذاری، وی طی فرمانی محمدحسن میرزا را طبق سنت به فرمانروایی آذربایجان تعیین کرد اما وقوع جنگ جهانی اول و اشغال آذربایجان توسط نیروهای عثمانی و روسیه، مسافرت و اقامت ولیعهد در آذربایجان را به تأخیر انداخت. وی سرانجام در سال 1333.ق با توجه به حضور نیروهای روس در آذربایجان عازم تبریز شد اما ناتوانی وی در اداره امور باعث شد تا در سال 1338.ق در پی قیام شیخ محمدخیابانی از تبریز اخراج و روانه تهران شود. محمدحسن میرزا کسی بود که در بهمن ماه 1302.ش دوره پنجم مجلس شورای ملی با نطق او افتتاح شد؛ مجلسی که چندی بعد حکم سرنگونی سلطنت قاجار و تفویض سلطنت به پهلوی را صادر کرد.در آن تاریخ در حالی که احمدشاه در اروپا به سر می‌برد و رضاخان هر روز بر قدرت خود می افزود محمدحسن میرزا به عنوان ولیعهد زمام سلطنت را در دست داشت و سعی می‌کرد مانع وی شود.  نقل است که در 15 فروردین 1303 احمدشاه طی تلگرافی از اروپا خواستار عزل سردار سپه از ریاست الوزرائی شد ولی مجلس با رد این پیشنهاد بار دیگر به سردار سپه رأی اعتماد داد و محمدحسن میرزا را بیشتر تحت فشار گذاشت.سرکوب شیخ خزعل توسط رضاخان و انتصاب به سمت فرماندهی کل قوا توسط مجلس، موقعیت سیاسی او را بیش از پیش تقویت کرد و آخرین امیدهای محمدحسن میرزا را به یاس بدل کرد.سرانجام در سال 1304 مجلس شورای ملی ماده واحده‌ای را مبنی بر خلع احمدشاه و سلسله قاجار از سلطنت تصویب کرد و حکومت موقتی را به رضاخان واگذار کرد. محمدحسن میرزای شکست خورده پس از اعلان مصوبه مجلس به دستور رضاشاه از کاخ گلستان اخراج شد و از طریق بغداد به اروپا رفت. نقل است که او پیش از اخراج خواستار ملاقات با رضاشاه شد اما رضاخان او را به حضور نپذیرفت اما مقرر کرد که مبلغ 5 هزاتومان به عنوان هزینه تبعید به او پرداخت کنند.محمدحسن میرزا در سال 1308.ش پس از فوت احمدشاه در پاریس نیز اعلامیه‌ای صادر کرد و در آن خود را پادشاه قانونی ایران اعلام کرد اما هیچگاه نتوانست به ایران بازگردد و در سال 1321 در لندن از دنیا رفت. عکس های زیر از آلبوم زندگی محمدحسن میرزا آخرین ولیعهد قاجار انتخاب شده است؛ عکس سوم این مجموعه مربوط به دوران ولایتعهدی وی در آدربایجان است و محمدحسن میرزا را در ضیافتی که به افتخار ژنرال یـانوشکویچ رئیـس ستاد نیروهای قفقاز و سر کنسول روسیه ترتیب داده شده است، نشان می دهد.

 

 

ناصرالدین‌شاه میهمان دربار انگلیس

ناصرالدین شاه قاجار اولین پادشاه ایرانی بود که در رأس هیئت حاکمه برای بازدید از تمدن و تکنولوژی غرب عازم اروپای مدرن شد.ناصرالدین شاه در دوران سلطنت خود سه بار به کشورهای اروپایی سفر کرد و در خلال آن ضمن گشت گذار و تفریح با پیشرفت صنعت و تکنولوژی در این کشورها آشنا شد.

نخستین سفر ناصرالدین شاه به خارج از کشور در 1287ق و به دعوت "فرانسوا ژزف اول" امپراتور اتریش به طور رسمی و به عنوان بازدید از نمایشگاه بین المللی وینه صورت گرفت.ناصرالدین شاه از رشت با کشتی های روسی به "استراخان" و بعد به "تساریتسین" رفتند و از راه زمینی به مسکو و از آن جا به پترزبورگ (پایتخت روسیه تزاری)عزیمت کردند. آلمان، انگلیس، ایتالیا، بلژیک، فرانسه، سوئیس، اتریش و ترکیه عثمانی مقصدهای اولین سفر او به فرنگ بودند.سفر دوم ناصرالدین شاه اما به طور غیر رسمی و در سال 1295ق. صورت گرفت و میرزا حسین خان سپهسالار و امین السلطان و تنی چند از شاهزادگان او را همراهی می‌کردند. سفر از راه تفلیس و ولادی قفقاز و مسکو و پترزبورگ و برلین و پاریس و در بازگشت از اتریش و روسیه به ایران انجام گرفت.اما سومین سفر ناصرالدین شاه به اروپا آخرین سفر او بود که از سال 1306 تا1307 ق. به طور رسمی انجام شد. در این سفر امین السلطان همراه شاه بود و شاه از کشورهای اروپای مرکزی و غربی دیدن کرد.

بر اساس آنچه در سفرنامه ناصرالدین شاه آمده است شاه و همراهانش در اول ربیع الثانی 1323 ق. خاک کشور را ترک کردند و دقیقاً 100 روز را به سیر و سیاحت در اتریش، فرانسه، انگلستان، بلژیک و روسیه گذراندند.به گزارش این سفرنامه در سومین سفر ناصرالدین شاه به فرنگ مذاکره دربارۀ مسائل سیاسی و اقتصادی از قبیل توسعه کشت چای در گیلان و مذاکرات عین‌الدّوله صدراعظم با مهندسین فرانسوی برای تأسیس سدّی در اهواز و خرید چند دستگاه تلفن برای دربار، صورت گرفت. در عکسی که در زیر مشاهده می کنید و مربوط به سومین سفرناصرالدین شاه به فرنگ است او پس از دیدار با خاندان سلطنتی انگلیس در مقابل خانه "هتفیلد" با مقامات انگلیسی عکس یادگاری می‌گیرد.نقل است سفارت انگلیس در تهران با وجود بی میلی پادشاه انگلیس چند بار برای دعوت رسمی از ناصرالدین شاه اصرار کرد چرا که بیم آن می برد که نرفتن وی به انگلستان نفوذ این کشور را کم و شاه را به روس ها نزدیکتر کند. سرانجام پس از دعوت رسمی، سفر به انگلستان مهیا شد و شاه در سوم ذی‌القعده 1306 وارد این کشور شد و در در باغ "هتفیلد" در منطقه "هرت فوردشایر" به دیدار خاندان سلطنتی رفت.

خاندان سلطنتی در همین مکان میهمانی مجللی به افتخار وی ترتیب دادند که به گزارش روزنامه‌ "دیلی تلگراف" مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از حضور شخصیت‌ها و نمایش مد و زیبایی بود.گفته می‌شود در همین میهمانی مجلل بود که "جرالد تالبوت" به دیدار شاه آمد و پیشنهاد گرفتن امتیاز انحصاری فروش و صدور دخانیات ایران را با ناصرالدین شاه مطرح کرد و شاه با دادن امتیاز موافقت کرد. در این عکس شاه ادوارد هفتم (نفر اول از چپ) و ملکه الکساندرا (نفر سمت راست ناصرالدین شاه) و تنی چند از اشراف زادگان در کنار ناصرالدین شاه قاجار دیده‌می‌شوند.

 

مظفرالدین‌شاه در کشتی شاه ادوارد

سفر مظفرالدین شاه قاجار به انگلستان در جریان دومین تور اروپایی در دوران سلطنتش با حاشیه‌هایی چون خودداری شاه ادوارد از اعطای نشان "بند جوراب" به او و مراسم استقبال در عرشه کشتی تفریحی همراه بود.مظفرالدین شاه قاجار که پس از ترور پدرش بر تخت سلطنت تکیه زد همانند او به سفر فرنگ علاقمند بود و تا پایان عمرش سه بار به سفر اروپا رفت؛ تورهایی که برای ملت ایران کم هزینه نبود و معمولا با گرفتن وام از کشور روسیه و انگلستان در ازای اعطای امتیازات مختلف هزینه‌هایش تامین می‌شد.روابط دربار و انگلیس ایجاب می‌کرد مظفرالدین شاه در سفر اول خود به اروپا به انگلستان برود اما مرگ ملکه ویکتوریا همه چیز را به هم زد. در اولین سفر به اروپا که هزینه اش با قراردادی بالغ بر ۲۳ میلیون و پانصد هزار روبل در ازاء عایدات گمرکات ایران از روسیه تامین شده بود، شاه مدت هفت ماه از کشورهای روسیه، اتریش، سوئیس، آلمان، بلژیک، فرانسه و در راه بازگشت از ترکیه (عثمانی) دیدن کرد. شاه ایران دو سال بعد بار دیگر با دریافت وام جدیدی به مبلغ ده میلیون روبل از روسیه و اعطای امتیازات تازه‌ای در شمال ایران به آن‌ها، عازم اروپا شد و اینبار عزم کرد حتما به انگلستان نیز سفرکند. در این سفر که در ۲۲ فروردین ۱۲۸۲ آغاز شد و شش ماه به طول انجامید شاه از کشورهای اتریش، آلمان، بلژیک، ایتالیا بازدید کرد و سپس وارد انگلستان شد.نقل است که شاه ادوارد هفتم که تازه از عمل جراحی آپاندیس فارغ شده بود از شنیدن خبر عزیمت شاه ایران به این کشور چندان خوشحال نشد و زمانی که به او اطلاع دادند برای تحکیم جایگاه انگلستان در ایران بایست نشان اشرافی "بند جوراب" را نیز به وی اعطا کند، خشمگین شد.مظفرالدین شاه در تاریخ ۲۰ آگوست ۱۹۰۲ وارد انگلستان شد و برخلاف تشریفات معمول به جای استقبال از او در قصر "باکینگهام" در کشتی تفریحی پادشاه انگلیس در "پورتموث" مورد استقبال شاه و دربار انگلیس قرار گرفت.  شاه ادوارد فردای آن روز در کاخ "مالبرو" یک مهمانی رسمی به افتخار شاه ایران ترتیب داد اما اعطا نکردن نشان اشرافی "بند جوراب" به مظفرالدین شاه موجب دلخوری او شد.تلاش "آرتور بالفور" نخست وزیر وقت بریتانیا و سایر مسئولین دیپلماسی بریتانیا برای متقاعد کردن شاه ادوارد به اعطای نشان به شاه ایران در طول ده روز اقامت او در این کشور بی فایده بود چرا که وی معتقد بود این نشان نباید به یک غیر مسیحی اعطا شود. با این وجود خطر نفوذ روسیه در ایران باعث شد چندی پس از بازگشت شاه ایران، ادوارد هفتم متقاعد شود که این نشان را برای وی ارسال کند.عکس زیر که یکی از معدود تصاویر برجای مانده از سفر شاه ایران به انگلستان است مربوط به استقبال شاه ادوارد از وی بر روی عرشه کشتی تفریحی پادشاه انگلیس در "پورتموث" در تاریخ 20 آگوست 192 برابر با 28 مرداد 1281 شمسی است.  افراد حاضر در این عکس یادگاری نشسته از چپ: ولیعهد انگلستان شاهزاده جرج پنجم، مظفرالدین شاه، شهبانو الکساندرا، پادشاه انگلستان ادوارد هفتم، پرنسس ویکتوریا هستند. دیگر افراد حاضر در این عکس میرزا محمودخان "حکیم الملک" پزشک شاه و وزیر دربار، سمت چپ مظفرالدین شاه، میرزا علی اصغر خان "امین السلطان اتابک اعظم"، سمت راست مظفرالدین شاه و میر بهادر، وزیر جنگ، پشت سر شهبانو الکساندرا هستند.از دیگر نکات قابل تشخیص در این عکس الماس دریای نور نقش بسته بر روی کلاه مظفرالدیم شاه قاجار است. 

 

جشن نوروز در عهد قاجار

جشن نوروز یکی از کهن‌ترین اعیاد ملی ایرانیان در دوره‌های مختلف تاریخی از زمان هخامنشیان با شکوه خاصی برگزار می‌شده است؛ در این میان شاهان قاجار نیز جشن نوروز، را بزرگ می‌داشتند و تدارک ویژه ای برای آن می دیدند.دربار قاجار در آستانه عید نوروز تدارک ویژه ای برای برگزاری هرچه باشکوه تر مراسم عید نوروز می‌دید. مراسم اصلی "سلام نوروزی" بود که در سه بخش برگزار می‌شد. سلام عام تحویل، سلام عام تخت مرمر و سلام خاص سر در. یک روز پیش از عید از طرف رئیس تشریفات دربار علی‌خان ظهیرالدوله داماه شاه برای طبقات مختلف دعوتنامه فرستاده می‌شد و مدعوین بایستی یک ساعت قبل از تحویل حضور به هم رسانند. سلام عام نوروز در تخت مرمر واقع در کاخ گلستان اجرا می‌شد.در کتاب سفرنامه پولاک در ایران درباره مراسم نوروز در دربار آمده است که نوروز در زیر آسمان شاد و زیبای ایران جشنی است برای شادی و شادکامی. نویسنده این کتاب در تشریح آئین های نوروزی به جشن "سلام نوروزی" در دربار می پردازد و می نویسد: بیست دقیقه پیش از تحویل سال شاه وارد می‌شود هنگام ورود به تالار یک خواجه و چند پیشخدمت به دنبال شاه هستند. او به طرف شاه نشینی که مخصوص او تهیه شده می‌رود. چهارزانو روی فرش ابریشمین می‌نشیند و راحت و آسوده به پشتی تکیه می‌دهد در هنگامی که تنها چند دقیقه به حلول سال نو باقی است، نظام العلما با محلول طلا بر کاسه‌ای چینی رقم سال نو و زیر آن آرزوی برکت را می‌نویسد، اکنون دیگر منجمین علامت می‌دهند و توپ شلیک می‌شود و منجم‌باشی رسما به اطلاع شاه می‌رساند که سال نو آغاز شده است، بلافاصله روحانیون حاضر و صاحب‌منصبان بانگ مبارک باد برمی‌دارند. از طرف مستوفی‌الممالک کیسه‌های متعدد از سکه‌های جدیدالضرب طلا و نقره تقدیم شاه می‌شود. شاه محتوی آنها را روی یک سینی بزرگ نقره می‌ریزد آنها را با هم مخلوط می‌کند و به هر یک از حاضران چندتایی از آنها می‌دهد زیرا گرفتن سکه نو به هنگام تحویل سال میمنت دارد. برحسب ترتیب،پولاک در بخش دیگری از سفرنامه خود به رسوم مردم در عید نوروز نیز اشاره می کند. او می نویسد: جشن نوروز سیزده روز دوام داردو در طول این روزها تقریبا همه کسب‌وکارها تعطیل است. در این مدت همه منحصرا به تفریح می‌پردازند از لذایذ خانوادگی برخوردار می‌شوند یا به دید و بازدید یکدیگر می‌روند و به هم تبریک می‌گویند. هرکس جامه نوی در بردارد و از آنجا که رنگ‌های روشن بیش از همه طرف توجه است گروه‌هایی را می‌بینید که لباس‌های سبز و زرد و آبی و سرخ بر تن دارند. بدیهی است که زنان ناگزیرند، جامه‌های نو خود را زیر چادرهای تیره‌رنگشان پنهان دارند. آشنایانی که با هم روبه‌رو می‌شوند دست یکدیگر را می‌فشارند و با فریاد عید مبارک یکدیگر را در آغوش می‌کشند. کسی که زیر دست است در حالی که با دو دست خود یک دست ارباب یا حامی‌اش را در دست می‌گیرد تبریک می‌گوید و جواب تبریک خود را می‌گیرد.در یادداشت های پولاک به جشن های عمومی نوروز که در میدان توپخانه تهران برگزار می‌شده نیز پرداخته و آمده است: یکی از رسوم جشن نوروز مراسمی است که در میدان توپخانه انجام می‌شود و شاه از پنجره ایوانی به نمایش می‌نگرد. پایین در میدان پهلوانانی که سراسر سال را در زورخانه تمرین کرده‌اند با اندام‌هایی برهنه و نیرومند به کشتی گرفتن مشغولند. شیرینکاران و تردستان، بندبازان، دلقک‌ها و لوده‌هایی که در پوست شیر و خرس رفته‌اند دیده می‌شوند و گاه و بیگاه شاه سکه‌های کوچک طلا و نقره به میان آنها می‌اندازد. عنتر بازها برنامه مضحکی با حیوانات دست‌آموز خود اجرا می‌کنند. در همه این مدت نقاره‌خانه نیز بلاوقفه مشغول نواختن موسیقی است. در روزهای نهم یا دهم اسب‌دوانی انجام می‌گیرد. طول مسابقه اسب‌دوانی نیم فرسنگ است. سرانجام روز سیزدهم یعنی آخرین روز عید فرا می‌رسد. همه از دروازه شهر خارج می‌شوند و به باغ‌ها روی می‌آورند. با این روز دیگر شادی‌های نوروز پایان می‌پذیرد. عکس های زیر که مربوط به یکی از جشن های نوروزی در زمان ناصرالدین شاه قاجار است سورو سات دربار در استقبال از نوروز، مراسم"سلام نوروزی"، کشتی گرفتن و اسب دوانی در جریان جشن های نوروز را نشان می‌دهد.

مراسم سلام نوروزی با حضور ناصرالدین شاه در کاخ گلستان

 

خان فرمانفرما در شکار

عبدالحسین میرزا فرمانفرما یکی از چهره های بانفوذ و رجال شهیر سیاسی در اواخر عصر قاجار از علاقمندان به شکار محسوب می‌شد.

عبدالحسین‌میرزا فرمانفرما رئیس‌الوزرای ایران،نوۀ عباس میرزا نایب‌السلطنه و داماد مظفرالدین‌ شاه از رجال با نفوذ و شهیر عصر قاجار بود که به سبب به دفع تجاوز قوای عثمانی به مرزهای ایران و نیز دفع فتنه سالارالدوله در کردستان و کرمانشاه در زمان سلطنت محمدعلی شاه به شهرت رسید.خان فرمانفرما مناصب مختلفی چون وزارت عدلیه، پست وزارت داخله و وزارت جنگ را در کابینه ها مختلف بر عهده داشت اما در کودتای 1299 او و دو پسرش نصرت الدوله و سالارلشکر به دستور سید ضیاء الدین طباطبائی به زندان افتادند. نقل است که فرمانفرما برای سیدضیاء پیشکشی قابل ملاحظه ای فرستاد و در مقابل سیدضیاء قول داد که آنها را نخواهد کشت.فرمانفرما که الهام بخش علی حاتمی برای شخصیت هزاردستان در سریالی به همین نام بود پیش از قدرت گرفتن رضاشاه پهلوی با وی روابط نزدیکی برقرار کرد و به همین خاطر سردار سپه بعدها دو تن از فرزندان او محمدعلی میرزا و عباس میرزا را به وکالت مجلس شورای ملی و نصرت الدوله فرزند دیگر وی را به وزارت رساند.فرمانفرما را یکی از ملاکین بزرگ عصر قاجار می‌دانند و گفته می‌شود وی املاک وسیعی در آذربایجان، کرمانشاه، کردستان، فارس، کرمان، کرج و تهران داشت.عکس زیر از عکاس ناشناس مربوط به دوران میان سالی فرمانفرما می شود که همراه با ملازمان خود به شکار رفته است. گرچه در این عکس خان فرمانفرما یک گله آهو را کشته و با آنها عکس یادگاری گرفته است اما نکته جالب درباره خانواده او آن است که اسکندر فیروز یکی از نوه‌های او بعدها بنیانگذار و نخستین رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست ایران شد.اسکندر فیروز پس از آن که در سال 1346 کانون شکار به سازمان شکاربانی و نظارت بر صید تبدیل شد ریاست آن را به عهده گرفت و در سال 1350 نام آن را به سازمان حفاظت محیط زیست تغییر داد؛ اسکندر فیروز را پدر سازمان محیط زیست ایران لقب داده اند.

 

احمدشاه و اولین هواپیما در ایران

گرچه اولین پرواز بشر با هواپیما در سال 1903 توسط برادران رایت انجام شد اما ده سال طول کشید تا خلبانی لهستانی اولین هواپیما را بر فراز آسمان ایران به پرواز درآورد."ویلبر" و "اورویل رایت" دو مخترعی بودند که در 17 دسامبر 1903 توانستند با موفقیت اولین هواپیما را به پرواز درآورند؛ اما ده سال طول کشید تا در ششم صفر 1332 مصادف با 14 دی ماه 1292 و 4 ژانویه 1914 در زمان احمدشاه قاجار اولین هواپیما در آسمان ایران به پرواز درآید."کوزمینسکی" خلبان لهستانی اصل این هواپیما، قطعات مجزای یک هواپیمای "بلریو11" را از روسیه و از طریق بندر انزلی بوسیله اتومبیل به تهران آورد و پس از سرهم کردن آن اولین پرواز را بر فراز تهران به انجام رساند. با این حال اولین پپرواز هواپیما بدون حاشیه هم نبود چرا که نبود مکان مناسب برای فرود باعث شد خلبان به اجبار در میدان مشق فرود بیاید.  در تاریخچه پست و تلگراف و تلفن ایران در شرح ایجاد خطوط پستی هوایی به ورود اولین هواپیما به ایران اشاره شده است. بنا به این روایت در ماه صفر سال ۱۳۳۲ هجری قمری "طیاره‌ای" در آسمان تهران نمودار شده و در میدان مشق فرود می آید و فردای آن روز احمدشاه با جماعتی از درباریان و خدمتگزاران دستگاه کشوری و لشگری از آن دیدن کرده و در کنار آن عکسی به یادگار می‌گیرند.روزنامه ارشاد از مطبوعات مشهور زمان قاجار هم در گزارشی به پرواز هواپیما اشاره می کند اما در این روایت هواپیما با سانحه مواجه می‌شود. در این گزارش آمده است که خلبان این هواپیما پیش از این در چند کشور دیگر نیز پروازهای نمایشی انجام داده و از مردم پول گرفته است؛ او در تهران هم بلیط فروخته و پس از مختصر گردشی بر فراز تهران به سمت البرز می‌رود. بنا به این گزارش چند روز بعد قطعات متلاشی شده هواپیما روی چارچرخه‌ای اسبی در کنار خیابان علاءالدوله (فردوسی) دیده می‌شود.گفته می‎شود هواپیما در جریان پروازهای نمایشی خود دچار حادثه شده اما به خلبان آسیبی نمی رسد. کوزمینسکی پس از آن با تعمیر مجدد هواپیما یکبار دیگر در محلی در اطراف شهر هواپیمای خود را این بار با موفقیت به پرواز درمی‌آورد.عکسی که در زیر مشاهده می کنید یک سند تاریخی از هواپیمای کوزمینسکی پس از اولین پرواز است؛ در این عکس احمدشاه قاجار در کنار جمعی از ملازمان با خلبانی که احتمالا "کوزمینسکی" باشد در مقابل دوربین ایستاده اند. این عکس همان عکسی است که گفته شده است احمدشاه و درباریان با هواپیما گرفته اند و در روزنامه "ایلوستراسیون" فرانسه منتشر شده است.  

 

معاینه دندان ناصرالدین شاه

دندانپزشکی و دندانسازی در ایران تا زمان ناصرالدین شاه قاجار به عنوان یک حرفه تخصصی مطرح نبود تا اینکه وی در سفر دوم خود به فرنگ اولین متخصص دندانپزشک و دندانساز را به ایران آورد.دندان پزشکی و کشیدن دندان در ایران نیز مانند دیگر کشورها در ابتدا به دست دلاک ها انجام می گرفت که علاوه بر این  به شکسته بندی حجامت و بعضا آرایش گری نیز می پرداختند. روندی که تا عصرناصرالدین شاه قاجار ادامه داشت.عبدالله مستوفی درکتاب خود درباره تاریخ اجتماعی و اداری عصر قاجار با اشاره به نبود دندانساز و دندان پزشک در ایران می نویسد: دندانسازی در ایران هیچ نبود. اطبا به معالجة لثه می‌پرداختند و اگر حاجتی به دندان کشی پیدا می شد به دستور طبیب، سلمانی ها، به این کار می پرداختند. ناصرالدین شاه در سفر دوم خود به فرنگ، یک نفر دندانساز هم به ایران آورد و پس از چندی دکتر "هبنت"جانشین او شد. ولی عامه مردم، هنوز به گذاشتن دندان عاریه عادت نداشتند و حتی از اعیان هم کسی رجوعی به این دکتر نمی کرد. سلمانی ها همچنان به دندان کشی خود مشغول و با کلبتین های ساخت اصفهان کار خود را بدون هیچ تزریقی انجام می دادند و بعضی از آن ها واقعاً زبردست بودند. بعد از دکتر "هبنث" که به علت کهولت سن ایران را ترک می‌کند دندان پرشک دیگری به نام "موسیو پلو" در سال 1286 ق. به استخدام دولت درمی‌آید و دندانپزشک مخصوص ناصرالدین شاه می‌شود.خبر ورود دندانپزشک جدید به ایران در شماره 636 روزنامه دولت علیه ایران بدین ترتیب منتشر می‌شود: موسیو پلو که یکی از صاحب صنعتان دولت  بهیه فرانسه است روز بیستم شهر رجب وارد دارالخلافه گشته مصمم به شغل رفع مرض دهان و درد دندان است. حکیم مذکور دندان که درد می کند بدون اذیت بیرون می آورد و در عوض دندان مصنوعی تازه می گذارد که هیچکس تمیز نمی‌دهد که این دندان مصنوعی است. هر دندانی که سیاه شده باشد یا زنگ زده باشد پاک می کند و دندانی که کرم خورده باشد رفع کرم خوردگی می کند که ابدا دیگر کرم نزند و هر دهانی که بدبو باشد معالجه می کند و دندان جفتی که روی هم افتاده باشد جدا می کند و دندان اگر کج باشد راست می نماید و در پاریس به جهت این شغل نشانهای افتخار متعدد به او داده اند. منزل او در بیرون دروازه دولت پهلوی خانه خلیفه فرنگی است. کتابچه نیز در علم و هنر خود نوشته و صورت وشکل شخص بی دندان و با دندان را نموده و در وقت آمدن به ایران در اسلامبول طبع کرده و مجانا به معارف و اعیانی که روزنامه دارند داده می شود.اما یکی از معدود عکس های برجای مانده از دندانپزشک مخصوص ناصرالدین شاه از آنتوان سوریوگین تا مدت‌ها به عنوان آرایشگر شاه آن هم در حال آرایش سبیل شاه مطرح بود تا اینکه دکتر رفیع کافیه طی مقاله ای در نشریه انجمن دندانپزشکی ایران به بررسی این عکس پرداخته و فرد مذکور را در حال معاینه دندان ناصرالدین شاه معرفی کرد. با توجه به سن و سال این دندانپزشک احتمالا وی موسیو پلو سومین دندانپزشک وارداتی دربار است. 

 

همه تغییرات سیاسی در اسکناس ایرانی

حذف نماد انرژی هسته ای از اسکناس ۵ هزارتومانی خبرساز شد تا منتقدان از دولت این سوال را داشته باشند که چرا در بحبوحه مذاکرات هسته ای باید این کار انجام شود؟ رابطه بین دولت ها و اسکانس چیست؟تغییر تصاویر اسکناس در دولت های مختلف همواره با سیاست‌های فکری آنها همخوانی داشته است و می‌توان این تصاویر را عکس برگردانی از اعتقادات دولت وقت دانست که گاهی این تغییرات به همراه خود حواشی داشته است.بعد از انقلاب اسلامی اولین تغییر در اسکناس های رایج با مخدوش کردن چهره شاه مخلوع رخ داد. در آن زمان به دلیل کمبود زمان برای چاپ مجدد اسکناس با طرح جدید چهره شاه مخلوع از روی اسکناس ها با سورشارژ حذف شد تا هرچه سریعتر چهره وی از وجه رایج مملکت پاک شود.

تاج‌گذاری محمدرضا پهلوی به روایت عکاس امریکایی

"جیمز استنفلد" عکاس امریکایی یکی از مهمترین عکاسانی بود که مقارن با تاج گذاری محمدرضا پهلوی به ایران سفر کرد و از این مراسم عکاسی کرد."جیمز استنفلد" عکاسی است که کار در شاخه های مختلفی از عکاسی طبیعت و حیات وحش تا عکاسی خبری و مستند سازی اجتماعی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است.

او که در کارولینای شمالی متولد شد خیلی زود زیر نظر پدرش که عکاس مطبوعاتی بود با تکنیک های عکاسی آشنا شد و به صورت حرفه ای این رشته را دنبال کرد. استنفلد پس از آنکه توانست به استخدام مجله "نشنال جئوگرافی" دربیاید به بیش از 120 کشور سفر کرد و به عکاسی از طبیعت، زندگی مردم و حوادث و اتفاقات تاریخی پرداخت. در این میان یکی از مهمترین مجموعه عکس های او مربوط به مراسم تاج گذاری محمدرضا پهلوی در آبان 1346 است.طی این مراسم که در تاریخ 4 آبان 136 و در چهل و هشتمین سال تولد محمدرضا پهلوی در تالار کاخ گلستان برگزار شد، محمدرضا پهلوی تاج شاهی را بر سر خود و همسرش فرح پهلوی گذاشت و او را به نیابت سلطنت منصوب کرد.تعدادی از عکس های این عکاس از مراسم تاج گذاری پیش از این بدون نام عکاس بارها منتشر شده است. عکس های لحظات تاج گذاری، مراسم جشن در ورزشگاه امجدیه و آذین بندی خیابان‌های تهران تصاویری است که از مجموعه "استنفلد" در زیر می‌بینید.