ویتنامِ آغشته به خون(2)

"هورست فاس" عکاس معروف آلمانی است که در بیشتر سال های جنگ ویتنام در این کشور حضور داشت و مجموعه ای از منحصر به فردترین تصاویر را از این جنگ طولانی و طاقت فرسا عکاسی کرده است.چهل سال پیش در چنین روزهایی امریکا و متحدانش پس از 16 سال جنگ ویرانگر آماده می‌شدند تا با ترک ویتنام طولانی ترین جنگ قرن را با شکست به پایان برسانند. جنگ ویتنام از دسامبر 1956 میلادی تا 30 آوریل1975 میلادی در دوران جنگ سرد بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به "ویت کنگ" از یک طرف و نیروهای ویتنام جنوبی، امریکا و دیگر متحدانش درگرفت.ده‌ها عکاس همزمان با شروع جنگ در ویتنام به این کشور سفر کردند تا از فاجعه‌ای که 16 سال به درازا کشید و بیش از 3میلیون ویتنامی را به کام مرگ فرستاد عکاسی کنند که از این میان «هورست فاست»، «ادی آدامز»، «ریموند دپاردون»، «رابرت کاپا» و «فلیپ جونز گریفیث» از همه مشهورتر هستند.هورست فاس که در دو گزارش تصویری مجموعه منحصر به‌فرد او از جنگ ویتنام را مشاهده می‌کنید یکی از مشهورترین عکاسانی بود که شهرت خود را از عکاسی جنگ ویتنام به دست آورد. او به عنوان سردبیر سرویس عکس خبرگزاری اسوشیتدپرس از سال 1962 مدت ده سال را در "سایگون" سپری کرد‫ و در این مدت استعدادهای جدید عکاسی را از میان عکاس های ویتنامی و خارجی کشف کرد و آموزش داد.‬گفته می شود فاس، استانداردهای جدیدی را برای پوشش جنگ پدید آورد و خود را به عنوان یکی از برجسته ترین خبرنگار‫-‬عکاسان جهان در حوزه جنگ برای نزدیک به نیم قرن تثبیت کرد‫.‬جنگ ویتنام برای او چهار جایزه معتبر عکاسی از جمله در سال 1965 اولین جایزه پولیتزرش را به ارمغان آورد‫.‬ او هنگام دریافت جایزه پولیتزر در نیویورک گفت ماموریتش «ثبت رنج، احساسات و ایثارگری های ویتنامی ها و آمریکایی ها در جریان جنگ در آن کشور کوچک دور آغشته به خون بود‫.‬» فاس در جنوب ویتنام در سال 1967 به شدت از ناحیه پا مجروح شد و اگر یک پزشک جوان ارتش آمریکا به موقع به دادش نمی رسید ممکن بود از شدت خونریزی جان بدهد‫.‬ او در سال 1970 سایگون را ترک کرد تا سردبیر عکس خبرگزاری اسوشیتدپرس در حوزه آسیا شود و در سنگاپور ساکن شد‫.‬ او دومین جایزه پولیتزر خود را در سال 1972 به خاطر عکس هایی که از شکنجه و اعدام در بنگلادش گرفته بود، دریافت کرد‫.‬ فاس در ماه می 2012 در سن 79 سالگی در زوریخ از دنیا رفت. 

‎

 پس از انداختن نارنجک فسفری به پناهگاه غیر نظامیان یک نظامی آمریکایی در حال دور کردن یکی از بازماندگان حادثه از محل انفجار است. 22 آگوست 1966  

 

گونترگراس

گونتر گراس رمان‌نویس برنده جایزه نوبل در 87 سالگی در بیمارستانی در شهر لوبک آلمان درگذشت.ناشر آثار گراس (اشتایدل) امروز اعلام کرد این نویسنده آلمانی در سن 87 سالگی در بیمارستانی در شهر لوبک از دنیا رفت.«گونتر ویلهلم گراس» رمان‌نویس، شاعر، نمایشنامه‌نویس، تصویرگر، مجسمه‌ساز و نقاش آلمانی متولد 16 اکتبر 1927 در شهر «دانتسیگ» بود که در سال 1999 به عنوان برنده‌ جایزه نوبل ادبیات معرفی شد. این نویسنده سرشناس در سال 1959 با نگارش رمان «طبل حلبی» که به 24 زبان ترجمه شده است به شهرت رسید. روزنامه گاردین در شماره امروز خود نوشت، گراس موفقیت را با تحقیق و کاوش در هر شکل هنری به دست آورد. از شعر تا نمایشنامه و از مجسمه تا هنر گرافیک. اما با انتشار اولین رمانش با عنوان، «طبل حلبی» در سال 1959 و کسب جایزه نوبل ادبیات، به شهرتی جهانی رسید. وی همیشه به دنبال فعالیت‌های انسانی از جمله کمپین برای صلح و محیط زیست بود.گراس متولد شهر دانزیگ (گدانسک کنونی) در سال 1927 میلادی بود. در 1944 به عنوان سرباز وظیفه به ارتش رفت. پس از شش ماه بدون شلیک حتی یک گلوله، در جنگ زخمی و به وسیله نیروهای آمریکایی دستگیر شد. پس از آن در رشته هنر در دانشگاه دوسلدورف و برلین ادامه تحصیل داد و به گروه موسوم به «47» متعلق به هانس ورنر ریشتر پیوست که علاوه بر او نویسندگانی همچون اینگبورگ باخمن و هاینریش بول نیز حضور داشتند. در سال 1956 زمانی که به پاریس نقل مکان کرد کار روی یک رمان را آغاز کرد.روز 16 فروردین 1391(4 آوریل 2012) در اوج مدعیات غرب بر سر برنامه هسته ی ایران شعر منثوری از گونتر گراس با عنوان «آنچه باید گفته شود» در روزنامه آلمانی زود دویچه تسایتونگ، نیویورک تایمز و روزنامه ایتالیایی لارپوبلیکا منتشر شد که جنجال‌های فراوانی را در میان اصحاب رسانه و سیاست بر انگیخت.وی در این شعر با اشاره به بمب‌های هسته‌ای اعلام‌نشده تل‌آویو، آنها را تهدیدی برای صلح جهانی خوانده است. او همچنین با کنایه ای طنزگونه به اینکه آلمان قرار است یک زیردریایی جدید به اسرائیل بدهد، نوشته است که این زیردریایی «باید همه کلاهک‌های نابودکننده را به جایی هدایت کند که وجود یک بمب اتمی در آن ثابت نشده است.» او در این شعر به صراحت از اسرائیل نام می‌برد و با انتقاد از «حمله پیشگیرانه» می‌گوید که اسرائیل به‌عنوان یک قدرت اتمی، صلح جهانی را که خود متزلزل است، به خطر انداخته است.گونترگراس در سال 2013 از سوی مجله «سیسرو» به عنوان روشنفکر شماره یک آلمانی‌زبان شناخته شد. عکس های زیر از آلبوم زندگی گونترگراس جوانی تا پیری این نویسنده شهیر را مرور می کند.

گونترگراس در دفتر کارش. سال 1961

 

ویتنامِ آغشته به خون(1)

"هورست فاس" عکاس معروف آلمانی است که در بیشتر سال های جنگ ویتنام در این کشور حضور داشت و مجموعه ای از منحصر به فردترین تصاویر را از این جنگ طولانی و طاقت فرسا در کشور "آغشته به خون" عکاسی کرده است.چهل سال پیش در چنین روزهایی امریکا و متحدانش پس از 16 سال جنگ ویرانگر آماده می‌شدند تا با ترک ویتنام طولانی ترین جنگ قرن را با شکست به پایان برسانند. جنگ ویتنام از دسامبر 1956 میلادی تا 30 آوریل1975 میلادی در دوران جنگ سرد بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به "ویت کنگ" از یک طرف و نیروهای ویتنام جنوبی، امریکا و دیگر متحدانش درگرفت.ده‌ها عکاس همزمان با شروع جنگ در ویتنام به این کشور سفر کردند تا از فاجعه‌ای که 16 سال به درازا کشید و بیش از 3میلیون ویتنامی را به کام مرگ فرستاد عکاسی کنند که از این میان «هورست فاست»، «ادی آدامز»، «ریموند دپاردون»، «رابرت کاپا» و «فلیپ جونز گریفیث» از همه مشهورتر هستند. هورست فاس که در دو گزارش تصویری مجموعه منحصر به‌فرد او از جنگ ویتنام را مشاهده می‌کنید یکی از مشهورترین عکاسانی بود که شهرت خود را از عکاسی جنگ ویتنام به دست آورد. او به عنوان سردبیر سرویس عکس خبرگزاری اسوشیتدپرس از سال 1962 مدت ده سال را در "سایگون" سپری کرد‫ و در این مدت استعدادهای جدید عکاسی را از میان عکاس های ویتنامی و خارجی کشف کرد و آموزش داد.‬گفته می شود فاس، استانداردهای جدیدی را برای پوشش جنگ پدید آورد و خود را به عنوان یکی از برجسته ترین خبرنگار‫-‬عکاسان جهان در حوزه جنگ برای نزدیک به نیم قرن تثبیت کرد‫.‬ 

‎

 جنگ ویتنام برای او چهار جایزه معتبر عکاسی از جمله در سال 1965 اولین جایزه پولیتزرش را به ارمغان آورد‫.‬ او هنگام دریافت جایزه پولیتزر در نیویورک گفت ماموریتش «ثبت رنج، احساسات و ایثارگری های ویتنامی ها و آمریکایی ها در جریان جنگ در آن کشور کوچک دور "آغشته به خون" بود‫.‬» فاس در جنوب ویتنام در سال 1967 به شدت از ناحیه پا مجروح شد و اگر یک پزشک جوان ارتش آمریکا به موقع به دادش نمی رسید ممکن بود از شدت خونریزی جان بدهد‫.‬ او در سال 1970 سایگون را ترک کرد تا سردبیر عکس خبرگزاری اسوشیتدپرس در حوزه آسیا شود و در سنگاپور ساکن شد‫.‬ او دومین جایزه پولیتزر خود را در سال 1972 به خاطر عکس هایی که از شکنجه و اعدام در بنگلادش گرفته بود، دریافت کرد‫.‬ فاس در ماه می 2012 در سن 79 سالگی در زوریخ از دنیا رفت. بخش اول عکس های وی از جنگ ویتنام را در اینجا مشاهده می کنید.

یک سرباز ویتنام جنوبی دو فرد مظنون ویت کنگی را در مناطق دلتای جنوبی بازداشت کرده است. اوت 1962

 

روایتی منحصربه‌فرد از جنگ ویتنام

«فیلیپ جونز‌گریفیث» یکی از مهمترین عکاسان جنگ به شمار می‌رود که به خاطر عکاسی منحصر به فردش از جنگ ویتنام، نقش موثری در تنویر افکار عمومی امریکا بر ضد جنگ داشت و «بهترین و کامل‌ترین گزارش تصویری جنگ ویتنام» را در تاریخ عکاسی به ثبت رساند.چهل سال پیش در چنین روزهایی امریکا و متحدانش پس از 16 سال جنگ ویرانگر آماده می‌شدند تا با ترک ویتنام طولانی ترین جنگ قرن را با شکست به پایان برسانند. جنگ ویتنام از دسامبر 1956 میلادی تا30 آوریل1975 میلادی در دوران جنگ سرد بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به "ویت کنگ" از یک طرف و نیروهای ویتنام جنوبی، امریکا و دیگر متحدانش درگرفت.امریکا که به منظور جلوگیری از نفوذ کمونیسم در جنوب شرق آسیا آماده دخالت نظامی در این منطقه بود پس از طرح این ادعا که افراد وابسته به ویتنام شمالی دو بار با قایقهای انفجاری به کشتیهای آمریکایی حمله کرده‌اند به دستور «لیندون جانسون» رئیس جمهور وقت این کشور وارد جنگ شد.ویتنام پیشتر و در جریان مبارزات استعماری خود با فرانسه طی توافقی موقت در ژنو به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. اما حکومت ویتنام جنوبی به رهبری «نگو دین دیم» با حمایت آمریکا به مذاکره بر سر الحاق دو بخش شمالی و جنوبی تن نداد و به سرکوب شدید کمونیست‌ها پرداخت.سرکوب و کشتار شدید کمونیست ها در ویتنام جنوبی باعث شد پس از چندی جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام که به اختصار به آنها «ویت کنگ» یعنی کمونیست های ویتنام می‌گفتند با حمایت نیروهای ویتنام شمالی به جنگ حکومت «نگو دین» بروند.حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت‌کنگ و ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی باعث شد جنگ سراسر ویتنام و گاه نقاط دیگر هندوچین را در بر بگیرد.جنگ بین شمال و جنوب در سال 1965 به نقطه بحرانی ‌رسید تا اینکه سربازان آمریکایی به بهانه حمله ویتنامی‌ها به کشتی‌های آمریکایی در خلیج «تونکن» وارد خاک ویتنام شدند تا جنگ را به نفع جنوبی ها یکسره کنند و کمونیست ها را شکست دهند. این نبرد اما نه تنها آنطور که امریکا فکر می‌کرد پیش نرفت بلکه پس از 16 سال با شکست جنوبی ها به پایان رسید. مورخان شگردهای منحصر به فرد ویت کنگی ها برای اختفا و غافلگیری سربازان امریکایی را عامل شکست های پی در پی امریکا در این جنگ عنوان می‌کنند.در اوایل سال 1975 دولت ویتنام شمالی با اتکا به ویت کونگ‌ها حملات شدیدی علیه جنوبی ها ترتیب داد و توانست در 30 آوریل پس از سال‌های نبرد خونین «سایگون» را به تصرف خود درآورد. در همین زمان امریکا با قبول شکست آخرین سربازان خود را با هواپیماها و هلیکوپترها از ویتنام خارج کرد؛ اقدامی که بین ویتنامی‌ها به روز «فرار» شهرت دارد.ده‌ها عکاس همزمان با شروع جنگ در ویتنام به این کشور سفر کردند تا از فاجعه‌ای که 16 سال به درازا کشید و بیش از 3میلیون ویتنامی را به کام مرگ فرستاد عکاسی کنند که از این میان «هورست فاست»، «ادی آدامز»، «ریموند دپاردون»، «رابرت کاپا» و «فلیپ جونز گریفیث» از همه مشهورتر هستند. «فیلیپ جونز‌گریفیث» که در زیر مجموعه عکس های او از جنگ ویتنام را مرور می‌کنید شاید در میان همین اسامی بزرگ از همه اثرگذارتر باشد.  او عکاسی است که عکس‌های ضدجنگش از این نبرد ویرانگر در زمانی که رسانه‌های امریکا به دفاع از آن می پرداختند نقش موثری در تنویر افکار عمومی داشت. چاپ کتاب عکس های او از جنگ ویتنام در برانگیختن احساسات و اعتراضات بر ضد جنگ ویتنام آنقدر موثر بود که مجله تایم آن را «بهترین و کامل‌ترین گزارش تصویری جنگ» دانست. مجموعه زیر تعدادی از همین عکس‌ها را شامل می‌شود. عکس هایی که در سال های 1967 و 1968 از جنگ در این کشور تهیه کرد. 

 

ماجرای عکسی که جهان را تکان داد

گرچه در طول 16 سال جنگ ویتنام ده‌ها عکاس خبری هزاران عکس از فاجعه‌ای که در این کشور رخ می داد به ثبت رساندند اما هیچیک از آنها به اندازه تصویری که "ادی آدامز" عکاس اسوشیتدپرس از اعدام اسیر ویت‌کنگی توسط سرتیپ "نگوک لوآن"گرفت اهمیت نیافت.

ماجرای این عکس از این قرار بود که پس از حمله سال 1968 ویت کنگ ها به پایگاه امریکائی‌ها در جنوب ویتنام چند مامور پلیس سایگون مردی را به اتهام همدستی با ویت کنگ دستگیر می‌کنند. ماموران پلیس متهم را دست بسته نزد سرتیپ «نگوک لوآن» رئیس پلیس که در یک چهار راه شهر بر کار ماموران نظارت می کرد، می برند. رئیس پلیس در یک لحظه بدون تحقیق و پرس و جو اسلحه اش را درآورده و متهم را همانجا اعدام می کند.ادی آدامز عکاس و خبرنگار اسوشیتدپرس در طول این مدت بدون اینکه پلیس متوجه باشد از صحنه عکس می‌گیرد. انتشار وسیع این عکس در روزنامه ها و شبکه های تلوزیونی موجی از اعتراض نسبت به حضور نظامی امریکا در ویتنام و جنگ را در سراسر امریکا و کشورهای مختلف جهان برمی‌انگیزد.

اعتراضات ضد جنگ در پی انتشار این عکس آنقدر بالا می گیرد که نیکسون رئیس جمهور وقت امریکا دستور خروج واحدهای زمینی این کشور از ویتنام را صادر می‌کند. ادی آدامز هم چندی بعد در گفتگویی با مجله تایم از جنجال ناشی از این عکس و اقدامش ابراز تاسف کرده و می‌گوید: ژنرال آن ویت کنگی را کشت، من هم ژنرال را کشتم، با دوربینم. هنوز هم عکاسی قویترین سلاح جهان است. مردم به عکاسان اطمینان دارند اما آنان به مردم دروغ می‌گویند، البته بدون دستکاری.آنها تنها نیمی از حقیقت اند. چیزی که عکاس‌ها نمی‌گویند این است که اگر شما در آن لحظه در آن مکان در آن روز حساس بودید و آن فرد را پس از آنکه یکی، دو تا یا سه تا آمریکایی را کشته می‌گرفتید چه می‌کردید؟گرچه آدامز چندی بعد از ژنرال "نگوک لوآن" و خانواده‌اش بخاطر ضربه به حیثیتشان با انتشار این عکس عذر خواهی کرد اما تصویری که او از خشونت عریان "نگوک لوآن" به ثبت رساند به نماد مخالفان جنگ و دگرگون سازترین عکس در تاریخ عکاسی خبری تبدیل شد. 

 

روایت خروشچف از کیش شخصیت استالین

بیستمین کنگرۀ حزب کمونیست اتحاد شوروی، مابین 14 تا 25 فوریۀ 1956 حدود سه سال و نیم پس از مرگ جوزف استالین برگزار شد. در این کنگره، نیکیتا خروشچف دست به افشاگری در مورد استالین زد و شدیداً به کیش شخصیتی که حول او شکل گرفته بود تاخت.این سخنرانی، یکی از مهمترین سخنرانی‌های قرن بیستم است که آن را در زیر می‌خوانید:

 

رهبران کشورها چقدر حقوق می گیرند؟

به گزارش سی ان ان، ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، اعلام کرده که به خاطر شرایط سخت اقتصادی در این کشور به میزان ده درصد از حقوقش می کاهد. اما پرسش اینجاست که حقوق آقای پوتین نسبت به حقوق دیگر رهبران کشورهای بزرگ جهان چه جایگاهی دارد. در فهرست زیر می توانید دوازده رهبری را ببینید که بیشترین دستمزد را دریافت می کنند. در این فهرست روسای جمهور و نخست وزیران کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به چشم می خورند و همچنین صدراعظم آلمان نیز در فهرست زیر حضور دارد. فهرستی که در آن میزان حقوق هر فرد طی یکسال برآورد شده است آن هم بدون در نظر گرفتن دیگر منابع درآمد این افراد.

ملاقات لئو تولستوی و آنتوان چخوف

ملاقات لئو تولستوی با آنتوان چخوف در سال 1901 میلادی که برای گذراندن دوران درمان خود در "یالتا" اقامت گزیده بود یکی از مهمترین دیدارهای دو نویسنده بزرگ با یکدیگر بود.آنتوان چخوف نویسنده بزرگ قرن نوزده و اوایل قرن بیست در سالهای پایانی عمر خود به دلیل ابتلا به بیماری سل در خانه‌ای که در یکی از شهرهای شبه جزیره "کریمه" به نام "یالتا" ساخته بود زندگی می‌کرد.یالتا در کنار خلیج کوچک و کم‌عمق‌ای رو به دریای سیاه قرار دارد و به وسیله کوههای پردرخت در بر گرفته شده‌ است که مکانی زیبا و خوش آب و هوا برای تفریح و زندگی است. به همین خاطر شاید خانه چخوف که بعدها به «کلبه سفید» معروف شد پس از اقامت او غالبا میزبان نویسندگان و هنرمندان بزرگ عصر بود. در این میان گورکی و تولستوی شاید بزرگترین نام‎هایی بودند که برای ملاقات با چخوف چند هفته ای میهمان او بودند. تولستوی در سال 1901 میلادی همراه با ماکسیم گورکی و دخترش آلکساندرا به کریمه آمد و چند هفته در هوای مطبوع کریمه اقامت کرد. چند عکس از سفر تولستوی و گورکی به کریمه برای دیدار با چخوف باقی مانده است که عکاس آن به درستی مشخص نیست اما به دلیل اهمیت این سه نویسنده از عکس های مهم تاریخ روسیه به شمار می‌رود.

ملاقات تولستوی و چخوف در کریمه

 

10 هواپیمای غول‌پیکر تاریخ هوانوردی

پرواز هواپیماهای غول‌پیکر در آسمان، برخلاف گذشته بسیار عادی شده است. بد نیست کمی به گذشته برویم و سیر تاریخی این پرندگان ترسناک را مرور کنیم.

10. بوئینگ KC-747: این هواپیما بزرگ ترین تانکر هوایی جهان است. در حال حاضر تنها یک نمونه از آن باقی مانده که در نیروی هوایی ایران خدمت می کند.

جدیدحیات با عکس‌هایی تاریخ

از زمان اختراع دوربین عکاسی و عمومیت یافتن کار با آن، لحظاتی مهم و سرنوشت ساز، افراد مشهور و تاریخ ساز کم نبوده است که در قالب عکس ماندگار شده است.از زمان اولین عکس گرفته شده در تاریخ در سال 1826 توسط عکاسی فرانسوی "ژوزف نیسه فورنیپس" تا اولین عکس رنگی چیزی نزدیک به 46 سال گذشت و در طول این مدت عکس های بیشماری از لحظات تاریخی، چهره های مهم و تاریخ ساز گرفته شد که همه با تکنیک های ابتدائی عکاسی و فاقد رنگ هستند. در این میان البته عکاسانی بودند که آنقدر طالب رنگ بوده اند که به رنگ کردن عکس پس از ظهور آن رو آورده اند. با این حال تا سال ها پس از ورود رنگ به فن عکاسی همچنان عکاسی سیاه و سفید عمومیت داشت و عکاسان خبری و پرتره به روش گذشته عکس می گرفتند.امروزه پیشرفت های تکنولوژیک این امکان را فراهم کرده است که عکس های تاریخی که به هر دلیل سیاه و سفید هستند به عکس رنگی تبدیل شوند و حیاتی دیگر بیابند. گرچه بسیاری با رنگی کردن عکس سیاه و سفید مخالف و آن را از بین بردن ویژگی های بصری عکس می دانند، هستند کسانی که معتقدند این عکس ها با رنگ بیشتر به چشم ها می آیند و ماندگار می شوند.پایگاه "reddit" از چندی پیش در پروژه ای با عنوان "COLORIZED HISTORY" با کمک جمعی از علاقمندان عکس های تاریخی عکس مهم تاریخ را رنگی و در وبگاه خود با کیفیت بالا منتشر می‌کند. این عکس ها یا مربوط به وقایع مهم تاریخی می شوند یا خود به دلیل ویژگی های فنی از آثار مهم تاریخ عکاسی به شمار می روند. در اینجا قصد داریم نگاهی بیاندازیم به تازه ترین عکس های رنگی شده این مجموعه. 

آدلف هیتلر