"مارشال دوگل" بیشک نامدارترین رئیسجمهور فرانسه در قرن بیستم بود.
افسری میهنپرست که پرچم مقاومت ملتش را در سیاهترین شب تاریخ فرانسه، بر
دوش گرفته و تا دمیدن صبح امید از پای ننشست. بعد از پایان جنگ
ویرانگر، "ژنرال پتن" که داغ ننگ همکاری با مهاجمان نازی بر پیشانی داشت،
محاکمه شد و دوگل قهرمان، به ریاستجمهوری فرانسه رسید. بااینحال،
کارنامهی سیاسی او ـ همچون هر سیاستمدار دیگری ـ خالی از خطا نبود. از
آن جمله، عملکرد ژنرال در الجزایر. ژنرال دوگل، اواخر مهر سال
1342، سفری به ایران داشت. سفری که با استقبال مقامات دربار و نیز مردم
مواجه شد. مردم تهران، از رفتار دوستانه و خلاف عرف دیپلماتیک دوگل که
دراثنای عبور از خیابانهای شهر از خودروی خود پیاده میشد و بدون ملاحظه
تدابیر امنیتی به میان مردم میرفت، آنان را در آغوش میگرفت، شگفتزده شده
بودند.