قسمتی از مصاحبه مجله آدینــه با احمد شاملو

تا جایی که من می‌دانم شما حدود ۶۲ سالتان است. ممکن است بپرسم چند سال از عمرتان را در خارج کشور به سر برده‌اید؟

سوأل دیگرم این است: در چند ساله‌ی اخیر جمعی از شاعران و نویسندگان ما به خارج کشور کوچیده‌اند.
شما چه احساسی داشته‌اید که مانده‌اید؟

شاملو : در مجموع شاید سه سالی را در خارج کشور بوده‌ام، امــا آن سالهــــا را جزو عمـــرم به حســـاب نمی‌آورم. می‌دانیــــــد چرا؟ 

راستش بار غربت سنگین‌تر از توان و تحمل من است.
همه‌ی ریشه‌های من که جز به ضرب تـبــر نمی‌توانم از آن جدا بشوم،
و خود نگفته پیدا است که پس از قطع ریشه به بار و بر چه امیدی باقی خواهد ماند.
شکفتن در این باغچـه میسر است
و ققنـــوس تنها در این اجاق جوجـه می‌آورد.
وطن من این‌جا است...
به جهـان نگاه می‌کنم اما فقط از روی این تخت پوست...
دیگران خود بهتر می‌دانند که چرا جلای وطن کرده‌اند!!!
من این‌جایی هستم. چراغم در این خانـه می‌سوزد،
آبم در این کوزه ایاز می‌خورد و نانـم در این سفـره است.
این‌جا به من با زبان خودم سلام می‌کنند
و من ناگزیر نیستم در جوابشان بُنژور و گودمُرنینگ بگویم.