هیتلر و جنگ جهانی دوم

در آخرین روز آوریل 1945 و همزمان با پیشرفت نیروهای متفقین، هیتلر که به پناهگاه خود در برلین نقل مکان کرده بود ناامید از سرنوشت جنگ شکست را پذیرفت و به همراه معشوقه اش اوا براون دست به خودکشی زد. 

 آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی به همراه اوا براون معشوقه اش در ۱۶ ژانویه ی ۱۹۴۵ و پس از پیروزی های متعدد متفقین در اروپا به "فوهرر بانکر" پناهگاه زیر زمینی خود در برلین نقل مکان کرد و از آنجا هدایت جنگ را انجام می داد.

"مارتین بورمن"، "جوزف گوبلز" و همسر و 6 فرزندش به همراه دو یا سه پشتیبان، پزشک، کارمند اداری و سگ هیتلر "بلوندی" کسانی بودند که با رهبر آلمان در "فوهرر بانکر" پناه گرفتند.در ۱۹ آوریل، شوروی توانست خطوط آلمان را بشکند و بعد از آن شروع به محاصره ی برلین کند اما هیتلر فردای همان روز برای در روز تولد ۵۶ سالگی اش برای آخرین بار از پناهگاه زیر زمینی خارج شد و به بعضی از پسران سرباز سازمان جوانان هیتلری، مدال صلیب آهنی اهدا کرد.در 25 آوریل در حالی که نیروهای شوروی توانستند نیروهای خود را به طور کامل در برلین مستقر کنند، حلقه محاصره هیتلر بیش از پیش تنگ شد.در صبح 30 آوریل، سرتیپ اس اس "ویلهلم مانکی" که رهبر مرکزی نیروهای نازی در برلین بود برای آخرین بار به هیتلر اطلاع داد که برلین تا 48 ساعت دیگر سقوط خواهد کرد.

ساعاتی پس از این گزارش، هیتلر که یک روز از ازدواجش می گذشت با شلیک گلوله و همسرش با شکستن کپسول سیانور دست به خودکشی زدند. گفته می شود پیکر بی جان آن دو طبق آخرین فرمان هیتلر پیش از مرگ به محوطه بیرونی "فوهرر بانکر" منتقل شد و سوزانده شد.

"روخوس میش" تلفنچی این پناهگاه بعدها در خاطرات خود از آخرین لحظات زندگی هیتلر گفته است: "من در یک اتاق کوچک با یک تلفن کار می کردم و اتاق در صورت حمله هوایی، تنها ظرفیت یک نفر دیگر را داشت. ناگهان شندیم که یک نفر، یکی از همراهان هیتلر را صدا زد و گفت به نظر، آن اتفاق افتاد. آنها صدای تیراندازی شنیده بودند اما من نه. مارتین بورمن، منشی خصوصی هیتلر به همه دستور داد تا آرام بگیرند. مارتین بورمن دستور داد تا در اتاق هیتلر باز شود. من هیتلر را دیدم که سرش بر روی میز قرار داشت. اوا براون روی مبل دراز کشیده بود و سرش به طرف هیتلر بود. زانوانش به طرف سینه جمع شده بود. دیدم که آنها هیتلر را پوشاندند و وقتی از کنار من رد شدند، پاهای او از پارچه بیرون زده بود. فردی سر من فریاد زد عجله کن، آنها دارند پیشوا را می سوزانند."

دو ماه پس از پایان جنگ، وینستون چرچیل، نخست وزیر وقت بریتانیا پیروزمندانه به برلین رفت و از آخرین مقر هیتلر دیدن کرد. عکسی که عکاسان از او در بیرون پناهگاه، در حالی که بر روی صندلی نشسته بود، گرفتند یکی از مشهورترین عکس های تاریخ جنگ جهانی دوم است. متفقین چند سال بعد، این پناهگاه را نیز برای آنکه تبدیل به زیارتگاهی برای نازی ها نشود، منفجر کردند.

نمای بیرونی "فوهرر بانکر" پس از اشغال متفقین
 

خط تولید وولکس واگن(فلوکس قورباغه ای)

ترور جان اف کندی

 کندی در روز جمعه ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ در ساعت ۱۲:۳۰ بعداز ظهر در دالاس، در جریان سفر به تگزاس، هدف اصابت دو یا سه گلوله قرار گرفت و کشته شد.جان اف کندی، سی و پنجمین رئیس جمهور آمریکا در حالی که در 22 نوامبر 1963 در سفر به شهر دالاس تگزاس همراه با همسرش ژاکلین کندی سوار ماشین روباز بود از داخل ساختمان یک مدرسه و از ناحیهٔ صورت مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد؛ او در سومین سال دوران ریاست جمهوری خود به سر می برد.پس از این سوء قصد«لی هاروی اسوالد» در ساعت ۷ بعداز ظهر همان روز به‌عنوان قاتل رئیس جمهور معرفی شد اما وی دو روز بعد در مرکز پلیس دالاس توسط «جک روبی» به قتل رسید. خود جک روبی نیز در دوره محاکمه اش، به طور مرموزی و به علت بیان شده ذات الریه، کشته شد.

«لی هاروی اسوالد» اعلام کرده بود که او به کسی تیراندازی نکرده و مدعی شد که دارند از او به عنوان «طعمه» استفاده می‌کنند. او مدعی شد که عکسی که او را با سلاح قتاله نشان می‌داد جعلی است و صورت او را به بدن کس دیگری چسبانده‌اند. به دلیل مرگ او، بیگناهی یا مجرمی‌اش هرگز در دادگاهی اثبات نشد. بعضی منتقدان می‌گویند که اسوالد هیچ نقشی در این ترور نداشته‌است.

لیندن جانسون معاون کندی همان روز سوگند یاد کرد و رئیس جمهوری آمریکا شد. وی پنج روز پس از مرگ اسوالد «کمیسیون وارن» را تشکیل داد تا پروندهٔ این ترور بیشتر بررسی شود. این کمیسیون نتیجه گرفت که اسوالد به تنهایی در قتل دست داشته‌است؛ در تحقیقاتی که بعده‌ها در دههٔ هفتاد توسط «کمیتهٔ انتخابی مجلس برای ترورها» صورت گرفت نیز قاتل بودن اسوالد را تایید کرد، اما این کمیته ادعا کرد که او احتمالاً تنها بخشی از دسیسه برای قتل رئیس جمهور بوده‌است.

ورود جان اف کندی و همسرش به تگزاس
 

نقش زنان در جنگ جهانی دوم

در جنگ جهانی دوم که میلیون ها تن را درگیر خود کرد و به تنهایی بیش از 70 میلیون نفر را به کام مرگ کشید و موجب آوارگی میلیون ها نفر شد، بیش از هر کس زنان را قربانی سوء استفاده، بردگی و تجاوز کرد.

زنانی که در ارتش خدمت می‌کردند عمدتا در خدمت نیروهای هوایی و دریایی ارتش کشورهای مختلف بودند و بسیاری از آنان مدارج بالای لشکری را کسب کردند چنانکه افسران زیادی در طول جنگ جهانی دوم زن بوده اند و مستقیما رهبری نیروها را در خطوط مقدم بر عهده داشتند. گفته می شود تنها در اتحاد جماهیر شوروی، حدود 800.000 زن در واحدهای ارتش در طول جنگ خدمت کردند. در این میان برخی از زنان نیز با نفوذ و جاذبه زنانه خود به جاسوسی در جبهه دشمن می پرداختند و از این طریق به کشور خود خدمت می کردند به طوریکه موفق ترین جاسوسان آن دوران را زنان تشکیل می دادند.

در این میان زنان شاید بیش از مردان قربانی خشونت جنگ جهانی دوم شدند و در حالی که میلیون ها تن از زنان جان خود را از دست دادند، بسیاری از زنانی که زنده ماندند قربانی سوء استفاده و تجاوز شدند. مورخان تجاوز به زنان آلمانی در طی اشغال این کشور در پایان جنگ جهانی دوم را بزرگترین واقعهٔ تجاوز در تاریخ می دانند؛ واقعه ای که طی آن دست کم ۱٫۴ میلیون زن فقط در پروس شرقی، پمرانیا و سیلسیا مورد تجاوز قرار گرفتند. زنان و دختران روس و لهستانی آزاد شده از اردوگاههای کار اجباری هم مورد خشونت قرار گرفتند.

پایگاه بریتانیا برای آموزش نظامی زنان داوطلب جنگ در منطقه سوئز سال 1942
 

اولین کامپیوتری که وارد ایران شد

اولین کامپیوتری که وارد ایران شده در دفتر خصوصی کار نخست وزیر هویدا قرار گرفته شد.

کافه نادری در 1393

کافه نادری از قدیمی ترین کافه قنادی های تهران است که حتی بعد از انقلاب هم توانست به کار خود ادامه دهد وهم اکنون نیز دایر می باشد.

کافه نادری،تهران،67 سال پیش

مصدق در بیمارستان نیویورک

دکتر مصدق در سال 1330 و در جریان سفر به نیویورک مدتی را در بیمارستان این شهر بستری بود.

دکتر محمد مصدق، نخست وزیر ایران در روز ۸ مهر ۱۳۳۰ برای شرکت در جلسه شورای امنیت سازمان ملل به نیویورک رفت و در همین زمان به سفارت ایران در واشنگتن دستور داده بود با اطلاع وزارت امور خارجه دو اتاق در بیمارستانی در نیویورک برای او بگیرند و به محض ورود از فرودگاه به آنجا رفت.

مصدق در اولین روزهای ورود به امریکا مذاکرات و دیدارهای خود را در بیمارستان انجام داده و همزمان برای درمان تحت نظر پزشکان امریکایی قرار داشت. گفته می شود مصدق پس از اطلاع از هزینه های بالای بیمارستان فورا می خواهد به بهانه حضور در جلسه شورای امنیت بیمارستان را ترک کند. 

در همین حال"لیزا لارسن" عکاس زن نشریه نیویورک تایمز و لایف در این زمان با حضور در بیمارستان تعدادی عکس از نخست وزیر ایران می گیرد که برخی از آنها در جراید امریکا منتشر و تعدادی دیگر جزو مجموعه شخصی او باقی می ماند. این عکس ها در سال 2006 به موزه بین المللی عکاسی اهدا شد. گرچه با نگاهی به عکس ها به نظر می رسد مربوط به بستری شدن نخست وزیر در دو مقطع متفاوت و شاید در دو اتاق متفاوت بیمارستان است اما تاریخ عکس ها یکی است و همه مربوط به نیویورک عنوان شده است.

منبع:

www.fararu.com